Skate Park

ขอโทษมิตรรักแฟนบล็อกของเราทุกคนนะคะ ที่ช่วงนี้หายยยย(หัว)ไปเลย จริงๆไม่ได้อยากหายไปไหนนะ แต่ที่ทำงานบล็อกเวปอ่ะ! คือไม่สามารถเข้าเวปที่ต้องล็อกอินได้ บวกกับช่วงนี้งานเข้าเยอะเหลือเกิน ก็เลยต้องปล่อยให้บล็อกส่งกลิ่นดองเค็มไปก่อน...แต่ตอนนี้! ว่างงแล้วว เย้ๆ สัญญาว่าจะ(พยายาม)อัพบล้อกให้บ่อยขึ้นแน่นอนคะ :))

คราวนี้เรา เพื่อนสาว น้องสาว น้องชาย และจิมมี่เพื่อนชาวโคลัมเบียที่เวนดี้ประจวบเหมาะได้ Day Off ตรงกัน จิมมี่ก็เลยมาหาพวกเราที่บ้านกันแต่เช้า...เช้ามากจริงๆนะ 7 โมงกว่าก็มาแล้ว! เราก็เลยต้องตื่นมารับแขกไปโดยปริยาย จริงๆอยากจะนอนยาวๆมากกว่า นานๆจะได้หยุดสักทีนะ เฮ้อออ!

ขอเกริ่นประวัติกันก่อน จิมมี่เนี่ย อายุน้อยกว่าพวกเรา (ประมาณ 18 ได้) เป็นชาวโคลัมเบีย ฮีไม่ได้มาโครงการเวิร์คฯแบบเรานะ เพราะฮีมีวีซ่าท่องเที่ยวอเมริกาตั้ง 10 ปี! แต่เพราะญาติเค้ามาเป็นผู้จัดการอยู่ที่เวนดี้ (ชื่อดายัน) เวลาที่ปิดเทอม ฮีก็จะบินมาเมกาเล่นๆ เพื่อมาเที่ยว มาหาดายัน ก็เลยได้ทำงานที่เวนดี้ไปด้วย ฆ่าเวลาไปพลางๆ จริงๆแล้ว ฮีทำงานกะดึกนะ (ทำงาน 5 โมงเย็น เลิกประมาณเที่ยงคืน) แต่ไม่รู้ยังไงถึงได้มาสนิทกับพวกเราที่ทำงานกะกลางวันซะได้! เพราะอะไรน้าๆๆ ฮ่าๆๆ เดี๋ยวไว้จะค่อยๆเฉลยเอนทรี่ถัดๆไปล่ะกัน :)

อ้อ! จิมมี่เนี่ย เป็นเด็กที่บ้าสเกตบอร์ดมากกก หรือเรียกง่ายๆว่าเป็นเด็กสเก็ตน่ะแหละ ซึ่งจริงๆก็ไม่แปลกหรอก เพราะวัยรุ่นที่อเมริกันทุกคน! จะต้องเคยบ้าสเก็ตบอร์ดมากันแล้วทั้งนั้น เห็นเดินหอบสเก็ตบอร์ดกันไปไหนมาไหนด้วยตลอด (น่ารักดีอ่ะ อิอิ) จิมมี่ก็เหมือนกัน จะไปไหนก็ไถสเก็ตไป วันนี้ฮีก็ไถมาที่บ้าน มาถึงก็เอามาขัดมาเช็ดอยู่นั่น ประกอบกับบ้านเราก็มีเด็กบ้าสเก็ตบอร์ดอยู่คนนึงเหมือนกัน แล้วน้องเค้าก็เพิ่งสั่งซื้อสเก็ตมาจากในเวป และก็ยังไม่ได้เอาไปลองเล่นไหนเลย จิมมี่ก็เลยเสนอกับน้องเค้าว่า เดี๋ยวจะพาไปลานเล่นสเก็ต หรือเรียกว่า สเก็ต พาร์ค อยู่ไม่ไกลจากบ้าน แล้วก็มีพวกสโลป ราวเหล็ก อุปกรณ์การเล่นให้ด้วย...ไม่รอช้า เรากับเพื่อนสาวอีกคนนึงก็รีบเอ่ยปากขอตามไปด้วยทันที! ไม่ได้หวังอะไรอย่างอื่นเลยจริงๆนะ (เช่นเด็กอเมริกันเล่นสเก็ต หล่อๆ) เราแค่อยากไปเดินชมวิวแค่นั้นเอ๊งงง!! :P

หน้าตาร่าเริง จะได้ไปชมวิว (!?)

เดินตามทางที่จิมมี่บอกมาเรื่อยๆ

หนทางยังอีกยาวไกล...

หลังจากเดินตามจิมมี่ที่ไถสเก็ตบ้างเดินบ้าง เรากับเพื่อนสาวก็เริ่มหมดแรงแล้ว! ทำไมมันไกลอย่างนี้ฟร๊ะ!! หนาวก็หนาว มองไปตามทางยังไม่เห็นจุดหมายเลย ฮืออออ ร้านค้าข้างทาง ที่นั่งพักก็ไม่มีเลย มีแต่ถนนและป่า น่ำก็หิว ฉี่ก็ปวด โอ๊ยย! 

แวะพักถ่ายรูปหน่อย โฉมหน้าจิมมี่! 

จากนั้นเราก็เดินกันต่ออีกประมาณ 20 นาที ก็เริ่มเห็นผู้คน สนามหญ้า รถยนต์มากขึ้น แล้วก็เห็นแล้วอีกไม่ไกลมาก Skate Park ขนาดไม่เล็กไม่ใหญ่ ตั้งอยู่ในบริเวณของโรงเรียนมัธยม(จำชื่อโรงเรียนไม่ได้อ่ะ) แล้วก็มีสนามหญ้ากว้างๆ มีนักเรียนหญิงใส่ชุดพละกางเกงขาสั้น ถุงเท้าสูงกำลังเตะฟุตบอลกันอยู่...นี่มันฉากในหนังวัยรุ่นชัดๆ!! 

หันไปอีกที จิมมี่และน้องชายไถสเก็ตลงไปถึง Skate park แล้ว! เรากับเพื่อนสาวก็เลยรีบวิ่งตามไป แต่..พอไปถึง ก็พบกับภาพนี้!!

 ประตูปิด! 

เข้าไม่ได้! พอเดินไปอ่านป้ายใกล้ๆก็ถึงบางอ้อว่ามันปิดให้บริการทุกวันอาทิตย์!!! อยากจะร้องตะโกนดังๆว่า I Here!!!!! ให้กรูเดินมาตั้งนาน เรานี่ฟึดฟัดเลยอ่ะ (ร้องจะตามเค้ามาเองนะนั่น) แต่พอหันไปเห็นสองหนุ่มที่อุตส่าหืหอบหิ้วสเก็ตบอร์ดมาด้วยก็ถึงกับพ่นขำ...โดยเฉพาะจิมมี่เนี่ย เสียใจจริงๆนะ!!

เอาน่า...ถึงจะไม่ได้เล่นสเก็ต ก็ขอเก๊กท่าถ่ายรูปกับสนามหญ้าโรงเรียนมัธยมหน่อย!

แอบยืนสเก็ตบอร์ดของสองหนุ่มมาเป็นพร็อบ!!

อย่างน้อยก็ถือว่าได้มาเที่ยวที่ใหม่ๆแล้วกันนะ...

พอถ่ายรูปเล่นกันเสร็จ สักพัก ก็บ๊ายบาย Skate Park เพราะท้องฟ้ามันครึ้มมาก แล้วฝนก็ทำท่าเหมือนจะตกด้วย! แล้วเรายังต้องเดินกันอีกไกล (เฮ้อออ) ถ้าฝนตกแล้วเปียกนี่โอ้วว ทั้งหนาว ทั้งเย็น ไข้กินแน่ๆ

เดินกลับบ้าน....หนทางยังอีกยาวไกล...เฮ้ออออ! 

:')