เริ่มงานวันแรก

หลังจากโดนปล่อยให้พักผ่อนตามอัธยาศัยมา 1 วันเต็ม ก็ได้เวลาทำงานซะที โดยเรากับเพื่อนสาวได้ทำงานด้วยกันช่วงชิฟเช้า คือเริ่มงานตั้งแต่ 7 โมงเช้า ถึง 5 โมงเย็น สามารถพักได้ครึ่งชั่วโมง และสามารถซื้ออาหารทานที่ร้านจะได้ลด 50% แต่ห้ามนำอาหารห่อจากบ้านมากินในร้านโดยเด็ดขาด เพราะฉะนั้นถ้าอยากเบรคไปกินข้าวที่บ้านก็วิ่งกลับไป โชคดีที่บ้านกับร้านอยู่โคตรใกล้ คือไป-กลับ ไม่เกิน 5 นาทีแน่นอน...

เมื่อไปถึงร้าน เราก็ต้องสแกนนิ้วมือก่อนเข้างาน คล้ายๆกับการตอกบัตรนั่นแหละ แล้วก็เอาเสื้อโค้ทไปถอดเก็บไว้ที่ด้านหลังร้าน โดยจะมีตู้เสื้อผ้าเล็กๆไว้ให้ แล้วก็เดินมาดูชาร์ตบอกตำแหน่งหน้าที่ที่ต้องทำในช่วงเช้า โดยเราขอเรียกตัวเองว่า Lettuce Manager หรือคนหั่นผักกาดนี่เอง! ในแต่ละวันผู้จัดการร้านจะเป็นคนกำหนดว่าจะให้หั่นผักกาดสำหรับไว้ทำแซนวิสและแฮมเบอร์เกอร์กี่ถัง และสำหรับทำสลัดอีกกี่ถัง ซึ่งต้องใช้ผักกาดคนละสายพันธ์กัน โดยผักกาดที่ใช้ทำแซนวิสกับแฮมเบอร์เกอร์จะใช้เป็นผักกาดธรรมดา (แบบที่แมคโดนัีลใช้) แต่ถ้าใช้สำหรับทำสลัดต้องใช้โรเมนผสมลงไปด้วย ในแต่ละขั้นตอนกว่าจะได้ผักมาใส่ในเบอร์เกอร์ชิ้นนึงนี่มันช่า่งหนักหนาสาหัสเหลือเกิน เริ่มจาก เด็ดเอาใบเน่าๆออก -> หันออกเป็นชิ้นให้พอดีกับขนมปัง -> ล้างน้ำ -> เอามาเรียงลงในถังสเตนเลส -> ทำแบบนี้จนกว่าจะเต็มถัง และโดยเฉลี่ยแล้ว ถังสเตนเลสถังนึงจะใช้ผักกาดประมาณ 5 หัวเป็นอย่างน้อย ซึ่งสถิติที่เราเคยโดนหันมากที่สุดคือ 14 ถัง! 14*5 = 70หัว ใน 1 ลังมี 24 หัว ก็เท่ากับเราต้องหั่นผักกาดทั้งหมดประมาณ 3 ลังต่อวัน จากนั้นก็ต้องเอาเศษผักกาดมาสับให้ละเอียดด้วยเครื่องหั่นที่โคตรหนักและเปลี่ยนเป็นเตรียมโรเมนเพื่อใช้สำหรับทำสลัด โดยทุกอย่างต้องเสร็จก่อน 10 โมงครึ่งเพื่อให้ทันพักเบรค!! อยากบอกว่าแอบท้อแท้และอยากร้องไห้ตั้งแต่วันแรก อยู่เมืองไทยเรียนปริญญาดีๆไม่ชอบ ชอบมาทำงานเป็นแรงงานขั่นต่ำ ฮือออออ :'(

อันนี้คือผักกาดธรรมดาที่เราต้องหั่นวันละ 14 ถัง!

อันนี้คือโรเมนที่ทำสลัด

หลังจากเสร็จสิ้นภารกิจกับผักกาดทั้งหลาย เราก็ได้เบรคครึ่งชั่วโมง เลยนัดแนะกับเพื่อนสาวไปว่าเดี๋ยวกลับไปกินข้าวที่บ้านกันนะ พอกลับมาถึงบ้าน น้องๆที่รอทำงานตอนบ่ายก็ตื่นมาทำอาหารไว้ให้ ซึ้งงงงมาก ขอบคุณมากๆ แต่ก็ต้องรีบกินแล้วก็รีบกลับไปทำงานต่อห้ามสายเพราะค่าแรงเค้านับเป็นวินาที!

มาถึงช่วงหลังเบรคเราก็ต้องเดินไปดูชาร์ตอีกทีว่าวันนี้เราจะทำหน้าที่ไหน ซึ่งตั้งแต่นี้ไปเราก็ต้องรับผิดชอบหน้าที่นั้นๆไปจนกว่าจะเลิกงาน โดยเราได้ทำที่ Fried Station มีหน้าที่หลักก็คือ ทอดเฟรนซ์ฟราย นักเกต,ปลา ประมาณนั้น...ดูเหมือนง่ายนะ แต่คนที่มาทำตรงนี้เมเนเจอร์ต้องเล็งเห็นแล้วว่า "ถึก" จริงอะไรจริง เพราะสเตชั่นนี้มันจะร้อนและร้อนมากตลอดเวลา เสี่ยงต่อการโดนน้ำมันร้อนๆกระเด็น มือพอง แขนดำเพราะไฟที่คอยส่องให้อาหารร้อนอยู่ตลอดเวลามันร้อนมาก เวลายื่นมือเข้าไปตักเฟรนซ์ฟรายเหมือนแขนจะไหม้! และพอมือพองๆแสบๆหรือมีแผลก็ต้องมาทาโดนเกลือ ยิ่งแสบเข้าไปใหญ่ แถมตระแกรงที่ใช้ทอดอาหารก็โคตรหนัก มีทั้งหมด 6 ตระแกรง 3 ช่อง ซึ่งเราต้องรับผิดชอบทั้งหมด และมีคอนเซปง่ายๆว่า "ทอดให้ดี ทอดให้ไว!" ถ้าทำไม่ทันลูกค้าสั่งนี่คือหายนะ! หรือถ้าทอดเหลือทิ้งไว้เยอะเกินไปจนมันเย็นชืดหมด ไม่สามารถขายได้แล้วก็คือหายนะอีกเช่นเดียวกัน! จากนั้นจะต้องรอฟังออเดอร์ทั้งจากทางไดรฟ์ทรู (แบบที่ขับรถมาซื้อ) กับมองจอเพื่อรอออเดอร์จากทางหน้าร้าน (พวกที่สั่งกินในร้าน หรือเดินเข้ามาสั่งในร้านเพื่อเอากลับบ้าน) แล้วต้องวางให้ถูกทีด้วย สำหรับไดรฟ์ทรูต้องวางทางซ้าย สำหรับหน้าร้านต้องทางขวา เฟรนซ์ฟรายมี 4 ไซส์ ไซส์คุ้มค่า (Value), S,M,L นักเกตมี 2 แบบ (เผ็ดกับไม่เผ็ด) แบบละ 2 ไซส์ ธรรมดา (5ชิ้น) เป็นชุด (10 ชิ้น) ในกรณีที่ลูกค้าสั่งเป็นชุด เราต้องเตรียมเฟรนซ์ฟรายให้เค้าไว้เลย คือรายละเอียดเยอะมากกก ช่วงแรกๆนี่คืองงอ่ะ ยืนเอ๋อทำอะไรไม่ถูก....(แต่หลังๆก็ชิลๆอ่ะนะ)

สำหรับปัญหาใหญ่ของเราที่เราเครียดมากเลยก็คือ เราฟังลูกค้าไดรฟ์ทรูไม่รู้เรื่องเว๊ยเห๊ย! นึกภาพออกป่ะว่าลูกค้าจะขับรถเข้ามาแล้วมาจอดอยู่ตรงที่มีลำโพง แล้วลูกค้าก็จะเปิดกระจกมาสั่งอาหารผ่านลำโพงนั่น แล้วพนักงานทุกคนที่ใส่หูฟังอยู่ก็จะได้ยินกันหมดว่าลูกค้าสั่งอะไร (จะได้เริ่มทำเลยไม่ต้องรอคนรับออเดอร์กดรายการอาหารเพื่อความรวดเร็ว) และพอสั่งเสร็จ ลุกค้าก็จะขับรถต่อมาจนถึงหน้าต่างที่คิดเงิน จ่ายเงิน ทอนเงิน รับอาหารและขับรถออกไป ซึ่งเราฟังลูกค้าไม่ค่อยรู้เรื่องเลย มา10คน สำเนียง 10แบบ เสียเซลฟ์มากกก ต้องรอดูจอมอนิเตอร์ตลอดและมันก็ทำให้ช้า! นอยส์ไปเป็นอาทิตย์เลยนะ มันเหมือนไปถ่วงคนอื่นเค้า เพราะตรงไดรฟ์ทรูจะมีตัวจับเวลาด้วยว่าเราบริการรถ 1 คันใช้เวลากี่นาที.... :'( 

บริเวณสำหรับล้างจาน,เตรียมสลัด,เตรียมผักกาด...

FRIED STATION ที่รักยิ่ง T____T

Our uniform! (ผู้หญิงสีส้มผู้ชายสีน้ำเงิน!!)

ชาร์ตบอกตำแหน่งงาน

Welcome to Wendy's :))


Comments

  1. คุณจิ๋วลิ๋วJuly 20, 2012 at 3:10 AM

    ตามมาจากพันทิพย์ค่ะ
    ขออนุญาตเม้นรวมเลยนะคะ ><

    บล็อกนี้เป็นประโยชน์กับเรามากจริงๆ
    เพราะเราจะไปเอเจนซี่นี้ งานนี้ พอดีเลย >< !
    และอีกอย่างคือ จขบ.เล่าละเอียดมากๆ
    รีบมาต่อนะคะ จะรอติดตามเลยล่ะค่ะ !

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular Posts