ON THE WAY

เช้าวันใหม่อันสดใส หลังจากที่เมื่อคืนออกไปเดินดื่มด่ำกับบรรยากาศยามค่ำของแมนฮัตตันมาแล้ว กว่าจะเดินกลับมาถึงที่พัก กว่าจะได้นอนก็เกือบตี 3 และตี 4 ครึ่งก็ต้องตื่นมาเพื่อเข้าคิวอาบน้ำและเตรียมตัวกลับไปรอรถที่พอร์ท ออโธริตี้ เพื่อเดินทางต่อไปยังรัฐแมสซาชูเซต โดยใช้บริการของปีเตอร์แพนบัส ขอบอกว่าเป็นรถบัสที่ไฮโซมาก รูปร่างภายนอกเหมือนรถบัสป.1บ้านเราเนี่ยแหละ แต่ที่บอกว่าไฮโซมากก็คือ บนรถนั้นทุกที่นั่งจะมีปั๊กสำหรับไว้ชาร์ตแบตอุปกรณ์อิเลคโทรนิค และก็มีฟรีอินเตอร์เนตให้ด้วย เย้เย้เย้! (บอกแล้วว่าไฮโซของจริง) เนื่องจากอเมริกาเป็นประเทศที่ใหญ่มากพอสมควร แล้วแต่ละรัฐก็ใหญ่โคตร การเดินทางข้ามไปอีกรัฐนึงจึงไม่ใช่เรื่องหมูๆ เพราะจากนิวยอร์คมุ่งหน้าไปแมสซาชูเซสที่ดูในแผนที่ก็เหมือนกับกรุงเทพ-พัทยานั้น ต้องใช้เวลาเดินทางทั้งสิ้น 7 ชั่วโมงกันเลยทีเดียว!

ดูรายละเอียดกันได้ที่นี่ ... http://www.peterpanbus.com/

“รูปร่างหน้าตาของรถบัสสุดไฮโซของเรา”

รถออกประมาณ 6 โมงเช้า หลังจากเลือกที่นั่งกันได้ตามใจชอบแล้ว เราก็กางโต๊ะเปิดเนตบุ๊คเล่นเนตทันที ระหว่างทางคนขับรถก็จะเป็นเหมือนไกด์ไปในตัว คอยพูดแนะนำสถานที่ต่างๆที่เราเดินทางผ่าน ขอบอกว่าวิวสวยมากๆๆๆ ยิ่งออกจากตัวเมืองนิวยอร์คยิ่งเจอแต่ธรรมชาติ แม่น้ำ ภูเขา สวยๆ ที่สำคัญยังมีเศษซากหิมะหลงเหลืออยู่ตามทางให้เด็กไทยตาดำๆอย่างเราแอบตื่นเต้นอีกด้วย

ไกลออกจากเมืองเรื่อยๆแล้ว...

บ้านคนทีนี่สวยทุกหลังเลยจริงๆ

ซากหิมะที่ยังละลายไม่หมด J

มองดีๆแม่น้ำยังเป็นน้ำแข็งอยู่เลยนะ..

หลังจากหลับๆตื่นๆอยู่หลายตื่น ขณะนี้เราก็เดินทางใกล้ถึงจุดหมายปลายทางเข้ามาทุกที รถบัสจอดแวะเพื่อให้คนขับได้พักที่ท่ารถแห่งหนึ่ง ในมืองๆหนึ่งที่เราจำชื่อไม่ได้ รู้แต่ว่า มันเป็นท่ารถเล็กๆ มีห้องกระจก ภายในมีห้องน้ำ มีตู้โทรศัพท์ มีร้านดันกิ้นโดนัท ด้วยความที่ไม่รู้มาก่อนว่าจะนั่งรถกันนานโคตรขนาดนี้ ก็เลยไม่มีใครเพื่อสเบียงมาสำหรับการเดินทางเลย พอเห็นร้านดันกิ้งเราก็อาสาเป็นตัวแทน รีบวิ่งลงไปซื้อทันที ขอบอกว่าต้องทำเวลาอย่างมาก เพราะแถวยาวโคตรและคนขับรถประกาศว่าจะจอดพักรถแค่ 5 นาทีเท่านั้น! นั่นคือถ้าหลังจาก 5 นาที ใครกลับมาขึ้นรถไม่ทันก็รบกวนนั่งหง่าวรอคันต่อไป .... เรายืนต่อคิวด้วยความลุ้น ขอบอกว่าลุ้นจริงๆ เพราะพนักงานขับรถประกาศเรียกให้กลับขึ้นรถแล้ว แต่เรายังต้องต่ออีก 3 คิว! ตื่นเต้นมากก เพราะถ้าตกรถก็ซวย แต่หิวก็หิวและเราก็ไม่รู้ว่าต้องเดินทางอีกกี่ชั่วโมงกว่าจะถึงที่หมาย หลายๆคนในแถวเริ่มตัดใจและเดินกลับไปขึ้นรถ แต่เราเลือกที่จะสู้! และเหมือนสวรรค์เป็นใจอะ คือคนขับรถเรียกหลายรอบมาก รถสตาร์ทแล้วด้วย เรารีบสั่งโดนัท 6 ชิ้นแบบไม่ต้องเลือกรสชาติ แล้วก็รีบวิ่งกลับขึ้นรถ ในขณะที่รถกำลังจะถอยออก ฟิ่ว...ฉิวเฉียดจริงๆ!

ชั่วโมงกว่าๆต่อมา รถก็แล่นเข้ามาจอดในเมือง ดูเจริญกว่าสองข้างทางที่ผ่านมาเยอะมาก ตอนแรกเรานึกว่าเป็นบอสตัน แต่จริงๆแล้วมันคือเมือง Providence ของรัฐ Rhode Island ขอบอก(อีกแล้ว) ว่าเมืองสวยอ่ะ ชอบๆๆ น่าอยู่มาก สะอาด คนไม่พลุกพล่าน..

โรงแรมฮิลตัน (บอกทำไม ชื่อก็เขียนอยู่!)

ถนนหนทางเข้าเมือง ดูบรรยากาศรอบๆสิ อร๊ายย!

จุดจอดรถที่โพรวิเดนซ์ จะเป็นที่สุดท้ายที่คนขับรถจะจอดก่อนจะมุ่งหน้ายาวๆสู่จุดหมายปลายทางของเรา นั่นก็คือ Hyannis Transportation Center เมือง Hyannis รัฐ Massachusetts นั่นเอง ซึ่งที่นี่จะมีนายจ้างจาก Wendy’s มารอรับและเลือกเด็กไปทำงานด้วย เพราะเราต้องแยกกันไปทำงานแต่ละสาขา โดยสาขาที่มารับวันนี้จะเป็นสาขา Orleans กับสาขา Hyannis ในใจก็ได้แต่ภาวนาว่าขอให้ได้ไปอยู่สาขา Hyannis เพราะกูเกิ้ลมาแล้วว่าสาขานี้เจริญสุด มี shopping mall ใหญ่ๆ มี Macy mall มีร้านอาหารเยอะ และที่สำคัญใกล้บอสตันที่สุด! ส่วนอีกสาขานั่นเรียกได้ว่าอยู่สุดอู่เลย ถ้าดูจากแผนที่เมกาจะเห็นปลายจงอแหลมๆ  ซึ่งนั่นแหละ ถ้าเราได้ไปสาขา Orleans เราก็ต้องไปอยู่ในจงอยนั้น ติดทะเล ถ้าไม่มีรถยนต์ก็คงลำบากสุดๆ.....เพราะฉะนั้น Hyannis เหอะ สาธุ~