One Fine Day..
หายไป 1 เดือนเต็มๆ กับการอัพบล้อก....ไม่มีข้อแก้ตัวใดๆนอกจาก ลืม+ขี้เกียจ แฮะๆ ไม่อยากสัญญาว่าต่อไปนี้จะอัพบล็อกให้บ่อยขึ้น แต่เอาเป็นว่า จะพยายามล่ะกันนะจ๊ะ...
ช่วงนี้ไม่มีอะไรน่าตื่นเต้นเป็นพิเศษ ได้รับมอบหมายให้เป็นตำแหน่ง Drive Through Cashier ตลอด เวลาทำงานก็เริ่มชินและคล่องขึ้นมากๆแล้ว คล่องถึงขนาดว่าทำลายสถิติ ฺBest Time Service (Drive Through) ได้ถึง 2 ครั้งรวดเลยทีเดียว แ้ล้วก็ได้รับรางวัลเป็นขนมเล็กๆน้อยๆกันทั้งร้านจากสเตฟานี่ :)....
ที่สำคัญ ช่วงนี้ Cape Cod ใกล้จะเข้าหน้าร้อนแล้ว คนมาเที่ยวเริ่มเยอะมากขึ้น ลูกค้าที่แวะมาที่ Wendy's ก็มากกกจนตาลาย รถต่อคิวกันจนวนรอบร้านบ้าง คนต่อแถวกันยาวออกไปถึงหน้าประตูบ้าง..การทำงานในร้านจึงต้องรวดเร็วและเหนื่อยขึ้นเป็นพิเศษ แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังสนุกสนานกับงานเพราะเจอแต่ลูกค้าน่ารัก และเพื่อนร่วมงานที่พากันเฮฮาตลอดๆ บางทีก็แอบเม้าส์เพลินจนเพนนีต้องตะโกนลั่นว่า "Line to the door guy!" (แถวยาวไปถึงประตูแล้วเฟร้ยยย!)
ประกอบกับเวลาที่น้องๆในบ้านใกล้จะกลับก็งวดเข้ามาทุกทีๆ ดังนั้นเวลามีวันหยุดตรงกันเมื่อไหร่ พวกเราก็ไม่รีรอที่จะออกไปเดินเล่น ชมวิวร้านค้าที่ทะยอยเปิดให้บริการในหน้าร้อนนี้กัน...ซึ่งคราวนี้ก็มีน้องคนนึงที่มาจากบ้านที่สาขา Hyannis แวะมาเยี่ยม เราก็เลยถือโอกาสพาน้องเค้าออกไปเดินเล่น หาขนมกินกันในวันที่อากาศดีๆกับน้องในบ้านอีกจำนวนหนึ่ง....
แต่งตัวพร้อมลุยกันแล้วก็ออกเดินทางไปตามถนน Canal ทางด้านขวามือของบ้าน...เมื่อเดินมาเรื่อยๆก็จะเจอกับป่า ป่า ป่า และป่าตลอดสองข้างทาง จนเกือบๆจะสุดถนนโน่น ถึงจะเริ่มเจอบ้านคน และก็โบสถ์เล็กๆของชาวบ้านที่นี่ (ขออภัยจำชื่อไม่ได้จริงๆ) ด้วยความที่เรานับถือศาสนาพุทธ เลยไม่เคยเข้าไปเที่ยวในโบสถ์มาก่อน น้องในบ้านจึงเสนอว่าลองเข้าไปดูกันมั๊ย..เพราะวันนี้ก็ไม่ค่อยมีคนมากันเท่าไหร่ด้วยยย
ถึงแม้จะเป็นโบสถ์เล็กๆ แต่รอบๆก็ประดับประดาด้วยหินสี ที่เอามาแต่งประกอบกันเป็นรูปนักบุญแต่ละคน รอบตัวโบสถ์เลย...ก็สวยให้อารมย์คนละแบบกับวัดที่เราคุ้นเคยกัน..แต่สิ่งหนึ่งที่เหมือนกันคือ พอเข้ามาในนี้แล้วรู้สึกสงบมากๆ สบายใจยังไงไม่รู้ อาจจะด้วยเพราะบรรยากาศที่เงียบด้วยแหละมั้ง....
หลังจากนั่งมองดื่มด่ำกับบรรยากาศอยู่สักพัก เราและน้องๆก็เดินกลับออกมา แล้วก็เดินไปต่อจนสุดถนน Canal เพื่อหาสถานที่ต่อไป (เป็นทริปแบบไร้จุดหมายอ่ะ เจออะไรก็แวะ...)
ด้วยความที่มันยังค่อนข้างเช้ามาก ร้านค้าที่เปิดส่วนใหญ่ก็จะเป็นพวกร้านกาแฟ หรือร้านที่เสิร์ฟอาหารเช้าซะเป็นส่วนใหญ่ บรรยากาศโดยรอบก็ยังไม่คึกคักเท่าไหร่นัก แต่เรากับน้องๆก็บังเอิญเดินไปเจอร้านเบเกอร์รี่น่ารักๆร้านนึง ที่จริงๆเคยเล็งไว้ตั้งแต่ช่วง Spring ที่เค้ายังปิดบริการแล้วว่าอยากมาให้ได้ เพราะตกแต่งร้านน่ารักมากกกก....พอเดินเข้าไปก็ต้องกรีดร้องในใจเบาๆ.. เป็นร้านเล็กๆน่ารัก เปิดประตูเข้าไปมีที่นั่งอยู่ 3-4 ที่ มีมุมสำหรับให้สั่งอาหารและเครื่องดื่ม และก็มีตู้กระจกที่ใส่ขนมเอาไว้หลายอย่างมากๆๆ เลือกกันให้เพลินเลยหล่ะ....
รสชาติอร่อยใช้ได้ จืดไปหน่อยสำหรับคนกินอาหารรสจัดแบบเรา ฮ่าๆ แต่ก็คุ้มค่ากับราคา $3 เพราะอิ่มแปล้เลยยยยยยยยย
พอทานอาหารเช้ากันเสร็จ เราและน้องๆก็เดินเล่นกันต่อไปเรื่อยๆ จนไปเจอร้านขายไอศครีม..อยากบอกว่า ไอศครีมที่เมกาอร่อยกว่าที่ไทยมากกอ่ะ แถมมีหลายรสชาติให้เลือก ราคาก็ไม่แพงด้วย เอาเป็นว่า ในตู้เย็นที่บ้านจะมีไอศครีมติดตู้เย็นตลอด ของเรานี่คนเดียวกล่องใหญ่ๆกล่องนึงเลยด้วยซ้ำ...ยิ่งพอเห็นร้านไอศครีมเปิดให้บริการอยู่แบบนี้ พวกเราเลยไม่รอช้า ถลาเข้าไปในร้านอย่างรวดเร็ว...
มองดูป้านเมนูแล้วเลือกไม่ถูกเลยยยย อยากกินหลายรสชาติมากกๆๆ เลยตกลงกันว่าจะสั่งไม่เหมือนกัน แล้วมาแบ่งกันชิม ฮ่าๆ...ของเราก็แน่นอน วนิลาชีสเค้ก Regular Size ราคา $3.58 ขอโคนแบบเคลือบเกล็ดน้ำตาลด้วยนะ โฮะโฮะโฮะ
ดู Regular size ดิ่..อันเท่าหน้าอ่ะ เฮือกกกก!.... แต่ถามว่ากินหมดมั๊ย...ก็บอกเลยว่า สบายมว๊ากกกกกกก อิอิ
หลังจากได้ไอศครีมติดไม้ติดมือกันครบหมดแล้ว เราก็ออกเดินทางต่อ แวะร้านโน้น ออกร้านนี้ไปตลอดทาง จนเหนื่อย...แต่ก็สนุกมากกกกกก มีร้านนึงที่ประทับใจคือร้านขายหมวกและของวินเทจ ที่ในร้านมีหมวกแทบจะทุกแบบทุกสไตล์ บางทรงก็แปลกๆ แบบที่เราไม่เคยเห็นมาก่อน นอกจากนั้นก็มีเสื้อผ้าและของใช้วินเทจที่น่ารักมากๆขายด้วย เรากับน้องๆก็เข้าไปวิ่งเล่น หยิบโน่นมาลอง หยิบนี่มาใส่กันให้มันส์เลย เจ้าของร้านก็น่ารักนะ ไม่บ่นสักคำอ่ะ.....
เดินเล่นกันจนหมดแรง ก็เลยตกลงกันว่าเห๊ยกลับบ้านเหอะ เพราะเดินมาไกลมากแล้ว(โคตรๆ) ไอ้ขามาอ่ะมันชิลนะ มีอะไรให้มองตลอดทาง แต่ขากลับนี่สิ...เรียกว่าขาลากกกจะถูกที่สุดอ่ะนะ!
ช่วงนี้ไม่มีอะไรน่าตื่นเต้นเป็นพิเศษ ได้รับมอบหมายให้เป็นตำแหน่ง Drive Through Cashier ตลอด เวลาทำงานก็เริ่มชินและคล่องขึ้นมากๆแล้ว คล่องถึงขนาดว่าทำลายสถิติ ฺBest Time Service (Drive Through) ได้ถึง 2 ครั้งรวดเลยทีเดียว แ้ล้วก็ได้รับรางวัลเป็นขนมเล็กๆน้อยๆกันทั้งร้านจากสเตฟานี่ :)....
ที่สำคัญ ช่วงนี้ Cape Cod ใกล้จะเข้าหน้าร้อนแล้ว คนมาเที่ยวเริ่มเยอะมากขึ้น ลูกค้าที่แวะมาที่ Wendy's ก็มากกกจนตาลาย รถต่อคิวกันจนวนรอบร้านบ้าง คนต่อแถวกันยาวออกไปถึงหน้าประตูบ้าง..การทำงานในร้านจึงต้องรวดเร็วและเหนื่อยขึ้นเป็นพิเศษ แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังสนุกสนานกับงานเพราะเจอแต่ลูกค้าน่ารัก และเพื่อนร่วมงานที่พากันเฮฮาตลอดๆ บางทีก็แอบเม้าส์เพลินจนเพนนีต้องตะโกนลั่นว่า "Line to the door guy!" (แถวยาวไปถึงประตูแล้วเฟร้ยยย!)
ประกอบกับเวลาที่น้องๆในบ้านใกล้จะกลับก็งวดเข้ามาทุกทีๆ ดังนั้นเวลามีวันหยุดตรงกันเมื่อไหร่ พวกเราก็ไม่รีรอที่จะออกไปเดินเล่น ชมวิวร้านค้าที่ทะยอยเปิดให้บริการในหน้าร้อนนี้กัน...ซึ่งคราวนี้ก็มีน้องคนนึงที่มาจากบ้านที่สาขา Hyannis แวะมาเยี่ยม เราก็เลยถือโอกาสพาน้องเค้าออกไปเดินเล่น หาขนมกินกันในวันที่อากาศดีๆกับน้องในบ้านอีกจำนวนหนึ่ง....
ทางเดินเข้าโบสถ์ที่ดูสงบและเงียบมากก เพราะไม่มีใครเลย (แน่ล่ะ ไม่ใช่วันอาทิตย์นี่!) ฮ่าๆๆ
ต้นไม้ต้นนี้ตั้งเด่นเป็นสง่าอยู่ด้านหน้าก่อนทางเข้า พอเดินผ่านก็อดไม่ได้ที่จะแชะภาพเก็บไว้สักรูป เพราะมันสวยมากกกก ดอกไม้สีชมพูบานเต็มต้น ตัดกับตัวโบสถ์สีขาวด้านหลัง แบบที่ใครเห็นก็ต้องมองอ่ะ....เลิฟฟฟสุดๆ
พอเดินเข้ามาในโบสถ์ ภาพที่เห็นตรงหน้าก็คือภาพนี้ มีรูปปั้นพระเยซูถูกตรึงกางเขนอยู่ตรงกลางบริเวณเวที ส่วนด้านล่างก็จะเป็นที่นั่งแบ่งเป็นสองฟาก....
หลังจากนั่งมองดื่มด่ำกับบรรยากาศอยู่สักพัก เราและน้องๆก็เดินกลับออกมา แล้วก็เดินไปต่อจนสุดถนน Canal เพื่อหาสถานที่ต่อไป (เป็นทริปแบบไร้จุดหมายอ่ะ เจออะไรก็แวะ...)
ด้วยความที่มันยังค่อนข้างเช้ามาก ร้านค้าที่เปิดส่วนใหญ่ก็จะเป็นพวกร้านกาแฟ หรือร้านที่เสิร์ฟอาหารเช้าซะเป็นส่วนใหญ่ บรรยากาศโดยรอบก็ยังไม่คึกคักเท่าไหร่นัก แต่เรากับน้องๆก็บังเอิญเดินไปเจอร้านเบเกอร์รี่น่ารักๆร้านนึง ที่จริงๆเคยเล็งไว้ตั้งแต่ช่วง Spring ที่เค้ายังปิดบริการแล้วว่าอยากมาให้ได้ เพราะตกแต่งร้านน่ารักมากกกก....พอเดินเข้าไปก็ต้องกรีดร้องในใจเบาๆ.. เป็นร้านเล็กๆน่ารัก เปิดประตูเข้าไปมีที่นั่งอยู่ 3-4 ที่ มีมุมสำหรับให้สั่งอาหารและเครื่องดื่ม และก็มีตู้กระจกที่ใส่ขนมเอาไว้หลายอย่างมากๆๆ เลือกกันให้เพลินเลยหล่ะ....
เรากับน้องๆก็ยืนเลือกสนุกสนานกันใหญ่....เราเลือกเป็นซุปไก่และเห็ด แต่พอเห็นหน้าตาแล้วเหมือนข้าวต้มไก่มากกว่าซุปนะ ส่วนน้องๆที่เหลือก็สั่งเป็นแซนวิสใส้ต่างๆ
พอทานอาหารเช้ากันเสร็จ เราและน้องๆก็เดินเล่นกันต่อไปเรื่อยๆ จนไปเจอร้านขายไอศครีม..อยากบอกว่า ไอศครีมที่เมกาอร่อยกว่าที่ไทยมากกอ่ะ แถมมีหลายรสชาติให้เลือก ราคาก็ไม่แพงด้วย เอาเป็นว่า ในตู้เย็นที่บ้านจะมีไอศครีมติดตู้เย็นตลอด ของเรานี่คนเดียวกล่องใหญ่ๆกล่องนึงเลยด้วยซ้ำ...ยิ่งพอเห็นร้านไอศครีมเปิดให้บริการอยู่แบบนี้ พวกเราเลยไม่รอช้า ถลาเข้าไปในร้านอย่างรวดเร็ว...
หลังจากได้ไอศครีมติดไม้ติดมือกันครบหมดแล้ว เราก็ออกเดินทางต่อ แวะร้านโน้น ออกร้านนี้ไปตลอดทาง จนเหนื่อย...แต่ก็สนุกมากกกกกก มีร้านนึงที่ประทับใจคือร้านขายหมวกและของวินเทจ ที่ในร้านมีหมวกแทบจะทุกแบบทุกสไตล์ บางทรงก็แปลกๆ แบบที่เราไม่เคยเห็นมาก่อน นอกจากนั้นก็มีเสื้อผ้าและของใช้วินเทจที่น่ารักมากๆขายด้วย เรากับน้องๆก็เข้าไปวิ่งเล่น หยิบโน่นมาลอง หยิบนี่มาใส่กันให้มันส์เลย เจ้าของร้านก็น่ารักนะ ไม่บ่นสักคำอ่ะ.....
เดินเล่นกันจนหมดแรง ก็เลยตกลงกันว่าเห๊ยกลับบ้านเหอะ เพราะเดินมาไกลมากแล้ว(โคตรๆ) ไอ้ขามาอ่ะมันชิลนะ มีอะไรให้มองตลอดทาง แต่ขากลับนี่สิ...เรียกว่าขาลากกกจะถูกที่สุดอ่ะนะ!
ปิดท้ายด้วยภาพนี้..... สวัสดีค่า :D
Comments
Post a Comment